“Να μάθω το παιδί μου σε μια αλάνα για να πάρει πιο εύκολα τον αέρα του αυτοκινήτου;”

Αρχικά χρειάζεται να γίνει μια αναφορά στην άποψη που υπάρχει ακόμη και σήμερα από πολλούς γονείς ότι δεν συντρέχει κάποιος λόγος να μην μάθουν το παιδί τους οδήγηση σε μια αλάνα ή κάπου αλλού.

Η στάση αυτή απέναντι σε ένα παιδί νεαρής ηλικίας είναι μέρος της νοοτροπίας που διέπει την κοινωνία μας και είναι αποτέλεσμα λόγω κακής ή ανύπαρκτης πολλές φορές πληροφόρησης. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μέρος των “στραβών” που διέπουν μια κοινωνία, τα οποία έχουν την τάση με τα χρόνια να κάνουν αργά βήματα προς το καλύτερο.

Μερικά παραδείγματα από τα “στραβά” που μπορεί κάποιος να αναφέρει και έχουν αλλάξει προς το καλύτερο με τα χρόνια είναι:

  • η εικόνα του γονέα να καπνίζει με ένα μωρό στην αγκαλιά,
  • η ανεξέλεγκτη χρήση αναψυκτικών και γλυκών από παιδιά,
  • η έλλειψη σωστής οδηγικής συμπεριφοράς των ενηλίκων, όπως τα ανύπαρκτα κράνη και οι ζώνες ασφαλείας,
  • το άνοιγμα της πόρτας του αυτοκινήτου στο φανάρι με σκοπό το άδειασμα των αποτσίγαρων από το τασάκι στο δρόμο και άλλα πολλά.

Με τη σωστή πληροφόρηση, κυρίως μέσω της πολιτείας, και σε βάθος χρόνου οι κοινωνίες τείνουν να γίνονται καλύτερες και να αφήνουν πίσω τους κακές πρακτικές.

Η ανάγκη του γονέα να διδάξει πρώτος τον “χειρισμό ενός αυτοκινήτου”, και εδώ αναφέρουμε τον χειρισμό κι όχι την διδασκαλία οδηγικής συμπεριφοράς, γιατί διαφέρει, νομίζοντας ότι η πράξη αυτή δεν εγκυμονεί κινδύνους, είναι ακόμα και σήμερα έντονη.

Βλέπετε, είναι άλλο να μάθω να λειτουργώ ένα μηχάνημα, στην προκειμένη περίπτωση το αυτοκίνητο, και άλλο να μάθω να μεταφέρομαι με ασφάλεια χρησιμοποιώντας ένα μέσο μεταφοράς. Υπάρχει χαώδεις διαφορά μεταξύ των δύο.

Όμως για πολλούς ακόμη η πρώιμη εκπαίδευση αυτοκινήτου θεωρείται μια σημαντική πράξη δεσίματος μεταξύ πατέρα και παιδιού και κυρίως για τα αγόρια. Η εικόνα ενός παιδιού σε μια αλάνα να μαθαίνει οδήγηση από τον πατέρα (συνήθως) είναι μια εικόνα που σίγουρα πολλοί από εμάς την έχουν ζήσει.

Πολλοί σίγουρα θεωρούν ότι αυτό δεν είναι κάτι κακό και προβάλλουν αντιρρήσεις, μερικές από τις οποίες αναφέρουμε παρακάτω:

  • “και που είναι το κακό σε όλο αυτό;”,
  • “ο πατέρας μου ήταν ο καλύτερος οδηγός και ξέρει πως να με μάθει να οδηγώ καλύτερα από οποιονδήποτε δάσκαλο”,
  • “έμαθα να οδηγώ γρήγορα και δεν θα χρειαστώ να κάνω πολλά μαθήματα στο μέλλον για να βγάλω δίπλωμα”
  • “στις σχολές δεν σε μαθαίνουν τίποτα που δεν μπορεί να σου μάθει ο γονιός σου σε μια αλάνα”,
  • “γιατί στο χωρίο ΟΛΟΙ το οδηγούν από τα 14”,

Eπίσης, η αδιαφορία για τους κανόνες οδηγεί σε λάθος συμπεριφορές, και οι λάθος συμπεριφορές σε κινδύνους. Τα αποτελέσματα τέτοιας συμπεριφοράς από τη πλευρά των γονιών έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά των μελλοντικών οδηγών και συγκεκριμένα στα ίδια τους τα παιδιά.

Μια συμπεριφορά που μπορεί να την αντιληφθεί κανείς εύκολα στο δρόμο, όπου μεταξύ άλλων βλέπεις:

  • να προσπερνάνε οχήματα χωρίς να βγάλουν φλας,
  • να προσπερνάνε άλλα οχήματα από δεξιά,
  • να οδηγούν στη Λ.Ε.Α.,
  • να βρίζουν άλλους οδηγούς για το παραμικρό,
  • να κορνάρουν ακόμα και όταν το φανάρι είναι κόκκινο λόγω της ανυπομονησίας τους.
  • να τρέχουν πολύ γρήγορα σε πολυσύχναστους δρόμους,
  • να αδιαφορούν για τη σήμανση ακόμα και για τα φανάρια σε πολλές περιπτώσεις,

 

Οι συμπεριφορές αυτές δημιουργούν πολλούς και διαφορετικούς κινδύνους. Κάποιοι από τους οποίους μπορεί να εμφανιστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και άλλοι στο μέλλον, βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα να μην εμφανιστούν και ποτέ, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία του προβλήματος.

 

Οι κίνδυνοι λοιπόν που υπάρχουν από την μάθηση ενός παιδιού να οδηγεί αυτοκίνητο σε μια αλάνα ή οπουδήποτε αλλού, είναι:

  • Η πιθανότητα να προκληθεί σοβαρό ατύχημα όταν “κλέψει” τα κλειδιά του αυτοκινήτου/μηχανής και να βγει στο δρόμο μόνο του ή με παρέα. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις που οι γονείς είναι ενήμεροι, το οποίο, το κάνει ακόμα πιο εγκληματικό το όλο συμβάν.
  • Το παιδί αναπτύσσει λανθασμένη εικόνα για τις ικανότητες του, δεν έχει γνώση για τα σήματα, για τον Κ.Ο.Κ που πρέπει να τηρεί, για το πως πρέπει να συμπεριφέρεται όταν οδηγεί, αλλά αντιθέτως νιώθει ότι τα γνωρίζει όλα και είναι έτοιμο να ανταποκριθεί ως “χειριστής” φόρμουλα 1 όταν χρειαστεί.
  • Η ενθάρρυνση από τον γονέα προς το παιδί ότι μαθαίνει γρήγορα και ότι δεν θα χρειαστούν πολλά μαθήματα στο μέλλον είναι μια παγίδα που ουσιαστικά κρύβει την ανάγκη του ίδιου του γονέα να νιώσει χρήσιμος με κάποιον τρόπο απέναντι στο παιδί του.
  • Μεταφέρει τη λάθος αντίληψη για το τι είναι σωστό και τι όχι. Η παράβαση κανόνων από τον γονέα οδηγεί το παιδί, λογικό αφού ο γονιός είναι πρότυπο, να αδιαφορεί για κανόνες τόσο στην οδηγική του συμπεριφορά αλλά και γενικότερα στη ζωή του.
  • Βάζει τις λάθος βάσεις για τον μελλοντικό οδηγό, αφού τα πρώτα βιώματα μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να οδηγήσουν σε λάθος εκπαίδευση, ιδίως αν ο εκπαιδευτής δεν έχει την ικανότητα και την εμπειρία να αντιληφθεί την πλήρη εικόνα και να τα διορθώσει, αν διορθώνονται, τότε αυτά εμφανίζονται στην μετέπειτα οδηγική συμπεριφορά.

Ένα ερώτημα που έχει αξία να απαντηθεί εδώ είναι αν αξίζει να βάλει κανείς σε κίνδυνο το ίδιο του το παιδί αλλά και τους γύρω του για να ικανοποιήσει την ανάγκη του να νιώσει χρήσιμος με κάποιον τρόπο απέναντι στα παιδιά του.